Geboren ben ik op de Grebbeberg in Rhenen, maar de eerste jaren van mijn leven bracht ik door in een groot en oud achterhuis aan de Hoogstraat in Veenendaal. Tussen de fietsenwinkel van Van Middelhoven en een kapsalon was een smalle gang met een groene stalen deur die naar ons huis leidde. Het huis kwam je in via een bijkeuken, daarna een grote smalle keuken, die naar een grote en vrij donkere kamer leidde, met ramen die uitzicht boden op een grote tuin. Vlak bij het huis stond een grote walnoot boom, vooral de onrijpe (wrange) walnoten vond ik heerlijk. Aan het huis stond ook een grote houten schuur, waarbij ik een zandbak had. Dieper in de tuin stond een hazelaar en verder werden er wat groenten verbouwd. De tuin grensde aan de Tuinstraat.
Ik heb maar een paar herinneringen aan de Hoogstraat: Vlak voor Sinterklaas kreeg ik een 'Sein' voor bij mijn trein, Zwarte Piet had die achter de luiken voor het raam gezet, in de sneeuw. Op het talud van de A12, er lag nog geen snelweg, bij mijn oma in De Klomp, had ik een 'Snij' gevonden. Thuis had ik die open in mijn jas gedaan, en was ermee aan het spelen op straat, toen een agent mij beval het mes dicht te doen. Huilend naar moeder toe, dus. Ook had ik bij de feestwinkel verderop in de Zandstraat een 'Braaf Gezicht' gezien, wat ik met alle geweld hebben wilde.
Mijn moeder kwam er toen achter dat het een masker was. Mijn vriend was Henk Hemink, die tegenover ons woonde, waar zijn ouders een bankfiliaal hadden. Samen liepen wij met onze Haantje Pik in de jaarlijkse Palmpaas optocht. Boven het huis was een grote zolder, waar ik absoluut niet op mocht, omdat de balken rot waren. Als het regende moesten we overal emmers neerzetten omdat het dak lekte, vooral in de keuken.
Aan de voorkant van ons huis zat fietsenmaker Middelhoven, waar ik ook wel eens kwam, een donkere werkplaats met veel interessante zaken. Bij Anton de Ruiter, de woninginrichter, kreeg ik grote ronde blikken dozen, waar gordijnkabel in had gezeten. Daar kon je gemakkelijk een fraaie trommel van maken, touw erdoor en om je nek: klaar. De allereerste uitgave van de Donald Duck, die mijn moeder bij de Margriet kreeg, met het legendarische verhaal van Donald als brandweerman, en een mooi horloge op het omslag.
In 1954 verhuisden we naar een nieuwe woning aan de Bergweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten