YTRA en FYR

Recent wat foto's van onze sfinxen gemaakt. De eerste is Ytra, het vrouwtje, die April 2007 uit België opgehaald werd en vernoemd is naar het plaatsje Ytra-Lón gelegen op het schiereiland Langanes, in het bijna uitgestorven noordoosten van IJsland. (Ytra-Lón)
De tweede foto is van Fyr, de kater die uit Den Oever komt, vorig jaar zomer. Zijn naam komt van de aftiteling van een aflevering van de Zweedse detective serie Wallander, waar de acteur Fyr een bandiet in speelt. Ze zijn helemaal aan elkaar gewend, wanneer ze elkaar kwijt zijn, gaan ze lopen jammeren. Fyr is een enorme vreetzak, die het liefst eerst Ytra's eten opeet, en daarna dat van hemzelf. De laatste tijd is Ytra daardoor wat assertiever geworden, en eet ze ook snel haar eten op. In gewicht ontlopen ze elkaar niet zoveel, Ytra is zo'n 3 kilo en Fyr 3,6 kilo, hoewel hij er een stuk steviger uitziet. Een ander merkwaardig verschijnsel is, dat in de schemering het lijkt alsof Fyr een bril opheeft. Als ze 's zomers naar buiten gaan, worden ze met zonnebrandcrème, factor 30 ingesmeerd, omdat Fyr snel verbrand, hij wordt roze, vooral zijn poten. Ytra wordt zwart, en verbrand minder snel. Het is alleen jammer dat zonnebrandcrème ook lekker smaakt, het verdwijnt ook weer vrij snel. Wanneer het koud wordt krijgen ze een truitje aan, maar ze zitten ook graag onder onze trui (terwijl we die aanhebben). Wanneer de voordeur opengaat, rennen ze naar buiten om dan, licht verdwaasd op het grint bij de vijver te blijven staan. Ze worden dan snel naar binnen gedirigeerd. Het zijn allebei leuke dieren, het zijn echte schootzitters.

DE FAMILIE POST

De familie Post is vaak verhuisd. Op de eerste foto staat mijn oma, met vier van de tante's, gemaakt in Gent, dat moet ergens in het begin van de jaren 30 zijn geweest.
Op de tweede foto opnieuw een aantal tante's met een vriendinnetje. Ik weet niet waar deze foto gemaakt is.
Op de derde foto staat mijn moeder met haar oudste zus bij hun huis op de Grebbeberg in Rhenen. Irene en Dick zitten op het stoeltje. Deze foto zal ergens in 1940 gemaakt zijn.
Op de laatste foto zitten Irene en Dick, wat ouder, op een slee, waarschijnlijk ook op de Grebbeberg.

NIMETOX

NIMETOX - Experimentele verfverdunner, werd ontwikkeld door Jan van der Dunk, om de viscositeit van vooral goedkopere verfsoorten te verbeteren. In eerste instantie getest in de omgeving van Zwolle als vervanger voor tweetakt brandstof. Daarna met wat kleine aanpassingen werd het een sterk geurende verfverdunner, die ervoor moest zorgen dat alle verfsoorten in één laag dekkend konden worden opgebracht. Aan het eind van de jaren zestig korte tijd getest in de omgeving van Utrecht. Eventuele bijverschijnselen bij gebruik zijn niet beschreven, al werden bij gebruikers af en toe weerspannig gedrag en concentratieproblemen vastgesteld.

HOEZEN EXPOSITIE

Met ingang van deze maand exposeert Jigal Krant in de Amsterdamse winkel Record Palace (t.o. Paradiso) met een bijzondere LP-hoezen-tentoonstelling die elke twee maanden wisselt. Het gaat elke keer om een visueel prikkelende voorstelling van 25 album hoezen, die bovendien een knipoog vormen naar de geschiedenis van de popmuziek. Exposities met LP-hoezen zijn niet nieuw, maar zo visueel prikkelend als deze waren ze nog nooit.

Het project:
Lange tijd (dus voordat de cd haar deed krimpen van 12 naar amper 4 inch) was de albumhoes het belangrijkste uithangbord in de popmuziek. Lang voordat MTV ons voorstellingsvermogen enterde, was het de hoes die ons hielp een concreet beeld te vormen bij de ontastbare geluiden van de plaat. Je favoriete muziek was een banaan, een prisma of een paar witte puntschoenen.
Anders dan bij de meeste andere vormen van verpakking, waren ontwerpers van LP-hoezen vrij om zo origineel en compromisloos te zijn als ze maar wilden. Omdat het product (de muziek) abstract was, stond niets hun originaliteit en creativiteit in de weg. Maar niettegenstaande alle briljante one-offs, zijn er talloze voorbeelden van visuele concepten die tot uit den treure zijn herhaald. En verrassend genoeg, waren het niet zelden de meest avontuurlijke en progressieve muzikanten, die de meest afgezaagde hoezen kozen voor hun baanbrekende muziek. Op een speciaal daarvoor ontworpen rek in de beste vinyl-winkel van Amsterdam toont Jigal Krant de meest frappante voorbeelden van artiesten die het wiel keer op keer hebben uitvonden. Los van elkaar zijn deze hoezen misschien ongeïnspireerd en saai, maar tezamen komen ze tot leven, als 32 blikken soep in een schilderij van Warhol.
De reacties van klanten en toevallige voorbijgangers zijn lyrisch. Paul Weller ging er helemaal van uit zijn dak. Binnen anderhalve week is de wand minstens 50 keer gefotografeerd.

Over Jigal Krant:
Jigal Krant werkt als freelance radio-verslaggever. Voor BNR Nieuwsradio was hij tot voor kort de wekelijkse muziekrecensent. Van 1998 tot 2003 was hij gitarist en mede-componist van Flemming, een Britpop-bandje dat een turbulent bestaan kende. Daarnaast ben is hij één van de samenstellers van De Nationale Popquiz (www.denationalepopquiz.nl).

Gegevens:
Locatie expositie: Record Palace, Weteringschans 33, 1017 RV Amsterdam
Contact: Jigal Krant, 06 - 52 33 4 55 2, jigalkrant@gmail.com
Eigenaar Record Palace: Jan van Dorsten, 020 - 6223904

THE BEATLES

ROCKBAND


Ook voor niet Beatleliefhebbers lijkt dit een aanrader.
Het filmpje is prachtig.
Bedoelt voor de Playstation 3

http://www.thebeatlesrockband.com/cinematic.php



En muziek hiervan is verschenen als:

Op weg naar een begrafenis moest er even getankt worden. Bij het wegrijden zagen wij een gepimpte Trabant bij de stofzuiginstallatie achter het tankstation staan. Leuk, die zie je niet iedere dag. Bochtje om en even uitkijken bij het oprijden van de snelweg, ja, het duurde even. Kunnen we ... (boem) ... achteromkijkend zagen we de Trabant in onze bumper bijten. Hij dacht eerder te kunnen oprijden dan wij. Bij het invullen van het schadeformulier bleken we van doen te hebben met een uitvaartverzorger bij ons uit de buurt. Na een half uur konden we met een geruster hart onze weg vervolgen naar de begrafenis.

KIKKERPRET

Al een jaar of tien heb ik een soort vijver (meer een moeras) in de voortuin. Verleden jaar stond deze vaak droog, dus we hebben met zijn drieeën een nieuw zeil in de kuil gelegd en het plantenbestand gesaneerd. Waarschijnlijk net op tijd en nieuw water was wel nodig, want de laatste jaren werd er veel kikkerdril in de vijver gelegd en het zou niet goed zijn om dat alleen maar in de modderige bladeren te doen. Toen we de randen van het vijvertje omhoog trokken, kwamen daar maar liefst 11 kikkers onder vandaan, aan de verschillende groottes te zien, van drie verschillende jaren. We hebben ze even in een emmer geparkeerd en later weer vrijgelaten in de vijver.
(gefilmd door Rhys met zijn fotocamera)