Sander

Op 19 november werd Sander Jonkergouw achter zijn aanrecht gevonden, in zijn huis in Amsterdam. Plotseling overleden. Onze gezamelijke geschiedenis gaat terug naar het eind van de jaren zeventig, toen ik regelmatig bij Boudisque de wekelijkse Psychedelische verzamelplaten kwam inspecteren. Sander hield al snel de interessante exemplaren achter de toonbank, en hij wist ook de beste nieuwe Engelse en Amerikaanse import singles aan te prijzen. Mijn bestedingen daar liepen flink op.
Toen Ro Faber in latere jaren zijn eigen distributiebedrijf begon in Schagen, bemoeide hij zich daar ook mee.
Bij een bezoek aan het New Music Seminar in New York in 1988 leerde ik hem wat beter kennen. Gezamelijk hebben we heel Manhattan verkend, gelopen totdat het bloed in onze schoenen stond. De Twin Towers, Midnight Records, Tower Records, St. Marks Place met Hide-Out en Venus Records, The Knitting Factory, CBGB's en nog een aantal wat obscuurdere tenten werden bezocht.
De laatste jaren hielden we elkaar op de hoogte van nieuwe en oude alternatieve klanken. Als hij iets niet kon vinden kon ik op zoek gaan, en meestal lukte dat ook wel; Glass Family, 49th Parallel, White Rabbits, Eagles of Death Metal, The Rationals.


Hierboven een foto met onder andere Sander, zoals hij zich manifesteerde: hij was er wel, maar toch bezig met zijn eigen ding.

Op de foto zien wij, naast Sander (ook wel 'Vlaai' genoemd vanwege zijn afkomst), Johan Visser, Bram Kloos, broer van Jan Kloos van CCC inc. en een toenmalige studie vriend van Johan die hij bij Boudisque haalde in de zelfde tijd als Sander. Bram deed bij Boudisque o.a. de export en had zijn eigen Metal-label opgezet. Tesamen met Ro Faber vormde Bram het illustere Boudisque duo 'Snuf & Snuitje' vanwege praktijken gericht op poeder in het algemeen.
Op de voorgrond Richard Zijlstra ('tandje' genoemd, vanwege de allerlaatste eenzame tand die hij in zijn mond over had, we hadden echt medelijden met dat tandje ... zo eenzaam in die (grote grote) mond...) ook werkzaam in de winkel van Boudisque en later actief bij VPRO Radio met o.a. zijn Radionome programma, gewijd aan 'interessant', 'vernieuwende' electro wave, etc....

Johan: De foto is genomen thuis bij Ruud Jacobs, toenmalig eigenaar van Boudisque op een van zijn feestjes. Dit moet zo ongeveer 1977 zijn geweest (ik denk dat ik mijn luchtgitaar virtuositeit hier aan het daglicht stelde tijdens het draaien van een nieuwe punk single), in ieder geval word er op het moment van de foto een stevige gitaarplaat gedraaid, anders sta ik er niet zo mallotig op. Maar als ik Bram (LedZep fan) zo naast me zie staan in zijn karakterestieke Robert Plant houding, kan het ook zijn de we hier de toenmalig nieuwe LED ZEPPELIN aan het draaien waren.

De laatste tijd zaten we voornamelijk bij De Zwart aan het Spui, als ik wat tijdschriften bij het Nieuwscentrum had gebracht. Je had dan de eerste keus. Jij aan je pils en ik aan de koffie, want ik moest nog werken.
Jammer vlaflip, iedere keer als ik in de Jordaan kom verwacht ik je nog tegen te komen, zoals zo vaak gebeurde.

26 juni 1971 - Amsterdamse Bos

Op 26 juni 1971, in de nadagen van de flowerpower, organiseerde Berry Visser van Mojo Concerts in samenwerking met onder meer Paradiso, het eerste grote Nederlandse Free Festival in het Amsterdamse Bos. 

Zo'n 40- tot 60.000 bezoekers verzamelden zich om in de stromende regen te luisteren naar optredens van o.a. Pink Floyd, CCC Inc., America en Humble Pie. 

Met een groep hebben we het Free Concert ook bezocht. Toen we laat in de ochtend aankwamen, was het nog redelijk weer, maar al snel begon het te hozen

Het klopte organisatorisch niet helemaal, want al direct na het testen van de apparatuur bleek dat het podium onder stroom stond. Het gevolg was dat het driemanschap America pas rond 13:15 uur kon beginnen. Lievige muziek in de traditie van CSN&Y. 

Er werd ongeveer een half uur gespeeld, maar omdat er akoestisch gemusiceerd werd was het niet overal goed te horen.

Hierna begint het lange wachten, maar liefst 2 1/2 uur op de volgende band, zodat Humble Pie pas rond 16:30 uur het podium betreed. 

In de tussentijd stortbuien, maar geen muziek.

Humble Pie geeft een goed optreden, waar vooral Steve  Marriott een groot aandeel in heeft, maar het publiek reageert nogal mat.

Door het grote tijdverlies wordt uiteindelijk besloten om Pink Floyd te laten spelen.

Het duurt toch nog ruim anderhalf uur voor ze eindelijk kunnen beginnen. Het optreden begon pas rond 19:15 uur wat er voor zorgde dat het grootste gedeelte van het publiek al was vertrokken.

Ruimtelijke muziek, vakkundig gebracht door de bandleden. Er werd zelfs nog een toegift gegeven.

Er werden de volgende nummers gespeeld:

1. Careful With That Axe, Eugene (11:19)

2. Cymbaline (8:50)

3. Set The Controls (11:35)

4. A Saucerful Of Secrets (18:25)

5. The Embryo (8:52)

en werd prima ontvangen. 

Hiervan verscheen onlangs onderstaande CD.

JAVA 1921-1928

Amsterdam 1921, bij het vertrek van de familie Jansen naar Nederlands-Indië: Oom Zwart, Oom Joop, moeder, vader, Lulu, Oma Schake en 3 onbekenden.


Wat foto's uit de kindertijd van mijn schoonmoeder Hennie Jansen-van Capelle.

In 1921 trouwden mijn ouders (vader: Hendrik Karel Christiaan Jansen; moeder: Maria Magdalena Schake) in Amsterdam, en vertrokken al spoedig naar Nederlands-Indië.
Ze woonden de eerste tijd in Pemalang, waar vader beheerder werd van een postkantoor aan huis.

























In Pemalang in de tuin:
Lulu (halfbroer), Joop, vader, moeder.

Als eerste werd (Johannes) Joop geboren, en daarna Elisa Charlotta Johanna (Lies). Het gezin vertrok al spoedig naar Bandung, waar op 2 september 1926 Hendrika Maria Jansen (Hennie) geboren werd. Inmiddels was vader Jansen gepromoveerd tot hoofdcommies op het postkantoor in Bandung.

























Omdat tropenjaren dubbel telden, kon het gezin al in 1928 terug naar Nederland, waar vader Jansen op 45 jarige leeftijd met pensioen ging.
Na een jaar in Amsterdam gewoond te hebben, waar Bert werd geboren, vertrokken we naar Bilthoven, waar Fred ter wereld kwam. Later (1934) kocht mijn vader een huis in De Bilt, waar Astrid werd geboren.



























Hennie, Ma, Lies in de tuin in Bandung (1926)

Opnieuw: De Soos

Op 5 juni werd er in Veenendaal een kleine bijeenkomst van oud Soosleden gehouden met de bedoeling:
het verzamelen van
- Fotomateriaal, periode 1965-1971, het liefst gerelateerd aan het Soos- of Hoekelum gebeuren, maar andere spullen, met als onderwerp cultuur, politiek of andere vormen van nuttig of onnuttig vermaak zijn ook welkom, net als knipsels met dezelfde onderwerpen. We zullen het materiaal ter plaatse inscannen, dus het kan direct weer mee naar huis, en het is ook niet nodig om fotoboeken te plunderen, neem gewoon het hele boek mee.
- Verhalen, herinneringen en anecdotes zijn ook welkom. Ter plaatse worden ze genoteerd.

Door de interaktie die misschien ontstaat, komen er hopelijk meer herinneringen naar boven, als wanneer je in je eentje zit te peinzen.

Dus: welkom vanaf ongeveer 16.00 uur bij Bas en Ellen van Capelleveen in Veenendaal.

Deelnemers:
Carien Maas
Marjo Oskam
Marijke van Rijswijk
Jacob Brederveld
Frits Davelaar
Nel Hootsen
Han Troost
Henk Prummel
Bas en Ellen van Capelleveen
Fien en Gerard Davelaar


Gerard:
Het was een gezellig gebeuren. Leuk om met iedereen weer eens van gedachten te wisselen. Veel mensen hebben elkaar in geen 35 jaar gesproken, en zoals zo vaak vielen al die jaren vrijwel direkt weg, en zat er weer een vertrouwde groep bij elkaar. Voor mij waren jullie niet veel veranderd. De jaren laten natuurlijk hun sporen na, maar ik herkende iedereen direkt. Jakob had mooie verhalen over zijn 'eenzame' boottochten rond het Verenigd Koninkrijk, Han speelt nog steeds jazz en Henk heeft nog altijd ideeën waar hij allerlei mensen bijzoekt om ze uit te voeren.

De informatie die naar boven kwam heb ik als volgt verdeeld:



De informatie van Han Troost is verwerkt in een ouder stukje over jazz op Veens Lawaai

De foto's van Henk Prummel van het bakken van echt stokbrood aan de Slaperdijk, passen niet op Veens Lawaai, daarom zijn ze hier verderop te vinden.
"De niffs nu eens in een natuurlijke omgeving"' zou Marijke zeggen.
De foto's geven mooi aan hoe we er in die tijd bijliepen: suède Clarks, nauwe broeken, pullovertje, en een lange jas, voor alle onderdelen moest er noest onderhandeld worden voordat er tot aanschaf overgegaan kon worden. Ik ben nog altijd nieuwsgierig naar de foto waar Frits in zijn nieuwe PAARSE overhemd met hoge tabcollar poseert, achter in de tuin aan de Colijnstraat.

Nel was gelukkig in staat om veel namen te geven van de mensen die op de foto's staan in het Soosverhaal.
Op een later tijdstip zal ik de gegevens invoeren, zodat er in Google ook op de foto's gezocht kan worden.
Carien had een grote stapel plakboeken mee, daar zat helaas geen soosmateriaal in, maar wel een aantal Tsjechoslowakije foto's die ik nog nooit gezien had. Wat de 'kleutersoos' betreft zijn we dus niets opgeschoten, omdat Warner ten Kate helaas niet aanwezig kon zijn.
Van de meegebrachte etenswaar werd ook gretig gebruik gemaakt, maar toch was er veel over.

Zijn er, behalve de foto's van Henk, door andere mensen ook nog plaatjes geschoten? Het viel mij op dat we allemaal zo ernstig keken op Henk zijn foto's.

Marijke:
Ook ik vond het heel erg leuk om jullie te zien. 'k Vond het jammer om te horen dat Evert en Sonja op vakantie waren. Met de familie "Epi" hebben we ook ooit nog vakantie in Frankrijk gehad. Met de 3-ling en Rob en Eva en mijn eerste spruit. Klopt dat? Frits waar was jij?
Ik herinner me een natte camping, met volgens mij ook mijn schoonzus en familie. Evert en Sonja ook leuk om van jullie te horen.
Iedereen was heel herkenbaar; Prummel -jij maakte de uitzondering (voor mij) ..... volkomen onherkenbaar. Leuk in wat je vertelde; "leuk" is vast geen goede connotatie ; jij gaf aan je veelheid in relaties. Beetje zoekend en ....... gevonden.
't Lijkt me leuk om elkaar weer te ontmoeten. Nu was de insteek -ontmoeten -info verzameling m.b.t. opdracht Gerard. Gerard hebben we voldaan of wil je meer ?


Nel:
Ten eerste hartelijk dank voor de aanzet om als "de jeugd van toen" elkaar weer te ontmoeten! Ik vond 't erg gezellig en bijzonder om zo van ieder te horen hoe zijn/haar leven de afgelopen jaren verlopen is.
Hoe anders kunnen levens lopen! Met Henk Prummel als 1 van de markantste.
Dat we verder konden praten, alsof we gisteren gestopt waren.
Wat voor mezelf vooral duidelijk werd was, dat ik me realiseerde hoe belangrijk die periode van de Soos en daarom heen, geweest is in allerlei opzichten.
Het bezig zijn met allerlei maatschappelijke onderwerpen, de muziek, als jeugd met elkaar, stiekem dingen doen enz.
Jouw verhaal (en dat van ons) breidt steeds verder uit en zaterdag zijn er weer wat stukjes aan toegevoegd.
Ik vind het knap dat je al zoveel bij elkaar hebt geschreven over de periode van 60 - 70 in Veenendaal.
Nogmaals bedankt, ook voor het mooie boekje, en misschien weer eens tot ziens!


Henk Prummel:
Mag ik jullie nog hartelijk danken voor de gastvrijheid van zaterdag, het was voor mij een geslaagde middag.
Leuk jullie weer eens gezien te hebben, misschien komt er nog iets meer uit in de toekomst. Ook bedankt voor de CD van THE SWEET INSPIRATIONS. De hele terugreis geluisterd naar de muziek, en je heb het voor elkaar gekregen dat ik twee keer de afslag gemist heb doordat er leuke herinneringen naar boven kwamen, ook vroeger kwam dat regelmatig voor.
P.S. Kon alles nog mee zingen na 40 jaar ...

Bas:
Er zijn zaterdag een aantal mensen geweest die met fototoestellen liepen te zwaaien en ze soms ook nog wel eens gebruikten. Frits vond het jammer dat hij zijn fototoestel niet bij zich had en dus geen plaatjes van deze reünie. Hierbij dan ook een verzoek aan de plaatjesschieters om deze even naar iedereen te mailen, dan kan men zelf wel bepalen welke faces een bestaanrecht hebben in haar of zijn archief en welke direct worden gewist, want zoveel eminence grise bij elkaar zou wel eens teveel van het goede kunnen zijn.


Marjo:
Ernstig en bedaard, toch mensen op leeftijd? Ha ha. Maar het was mij ook opgevallen terwijl mijn herinnering van de avond toch vooral vrolijk was!
Maar prima hoor om de foto's te plaatsen. Volgens mij heeft Carien ook foto's gemaakt.
Leuk om nog eens te herhalen!

Jakob:
Ik kijk met plezier terug op ons weerzien na al die jaren.

Stokbrood aan de Slaperdijk

- Vrijdag 4 april 1969 - Henk Prummel had bij de padvinderij gezeten, en leerde daar het echte stokbrood bakken.
Hij wilde dat graag met zijn vrienden delen. Ze besloten toen om op een middag naar de Slaperdijk te gaan, om een vuurtje te stoken en de opgedane kennis over te dragen. Ter plekke werd wat kreupelhout verzameld en een aantal verse takken van schors ontdaan. Het meegebrachte brooddeeg werd om de geschilde takken geboetseerd en daarna werden de takken boven het vuur gehouden om zo het deeg te garen. Dat nam behoorlijk wat tijd in beslag, en op de foto's is te zien dat er genoeg tijd over was om wat gymnastische toeren en een dansje uit te voeren. Toen we dachten dat het brood klaar was, smaakte het inderdaad in de verte naar stokbrood, maar dichtbij toch echt naar boomschors.

THE ROUSERS

Het TV debuut van de Noordhollandse formatie uit Broek op Langedijk THE ROUSERS, tot nu toe een onvindbare clip. Susan's Day verscheen op single in 1980 (Torso)
Bezetting: Cock de Jong - Zang, gitaar; Jan de Jong - Drums; Rob Marienus - Bas; Bonne Zigtema - Zang en Wieb Zigtema - Gitaar

Nog wat extra info is te vinden op:
http://lostbands.blogspot.com/2006/04/rousers-thought.html



The Rousers, opgenomen in Tübingen, Duitsland op 12 december 1981, met het nummer "Anger". Nu als driemansformatie: Cock en Jan de Jong en Wieb Zigtema.



Dit is de toegift: "Stop, Stand Still". The Rousers zaten in het voorprogramma van The Comsat Angels.

DEIFICATION 1997

Deification - Blasphemer

Opgenomen tijdens de voorrondes voor de Grote Prijs 1997, op het Han Fortman college in Heerhugowaard. De datum: 14 februari. Voor een publiek van 32 fans en ongeveer 300 geschokte en oren dicht houdende toeschouwers.

Bezetting:
Mark Molenaar - Voice
Lennart Engel - Drums
Michael Eigeman - Guitar
Sebastiaan Mol - Bass
Geert-Jan Davelaar - Guitar, Vocals, bloodspitting
Special guest:
Nancy Pater - Victim

Het was een lange zit, met ongeveer 30 deelnemende groepen/zangers en zangeressen.
Deification speelde halverwege de avond en was de enige groep die voldeed aan de criteria verrassing, volume en ballen. Deze keer lukte het net niet, maar het jaar daarop eindigden ze als eerste bij de popgroepen.

FREAK FOLK IN DE OCCii

In de Amsterdamse club OCCii werd op 17 februari een Freak Folk avond georganiseerd in het kader van Le Club Suburbia!.
Er traden drie acts op, waarvan ik hieronder van twee een clip kan laten zien.
De opening van Jozef van Wissen kon ik helaas niet vastleggen omdat het podium vrijwel donker was. Head Of Wantastiquet had vrijwel hetzelfde probleem, maar ik hoop dat de muziek het bekijken de moeite waard maakt. Paul liet horen dat een banjo bespeelt met een strijkstok kan klinken als een sitar.
MV & EE was ook niet mis, hun klanken brachten mij terug naar het eind van de jaren zestig, toen dit soort muziek ook gespeeld werd. 'Mighty Baby' in hun nadagen bijvoorbeeld. Ik verbaasde mij erover dat deze klanken in deze tijd nog steeds op publiek kan rekenen. Ik moest de clips 'blind' filmen, dus ik kon in de zoeker niets zien.
Een mooie avond!

Head Of Wantastiquet, Experimentele folk uit Vermont.
Paul Labrecque is een gitarist uit Vermont die al een aantal jaren deel uit maakt van het impro rock collectief Sunburned Hand Of The Man. Daarnaast maakt Paul Labrecque al ruim tien jaar solo muziek, al is het pas sinds een jaar of vijf dat er van hem gelimiteerd een drietal albums verschenen. Als Head Of Wantastiquet verschenen er de albums ‘West River Realizations’ (cass) en onlangs ‘Mortagne’ (lp, Ecstatic Yod).

Hij vindt zijn inspiratie voornamelijk in de rust en eenzaamheid van de natuur en gebruikt voor zijn experimentele folk o.a.: gitaar, een banjo die hij met een strijkstok bespeelt, zijn stem en veldopnamen. Hij maakt landerig klinkende muziek, die vooral sferisch en melancholiek van toon is. Muziek die doet denken aan klanken die als het ware naar je toegewaaid worden vanaf een eenzaam in de bossen gelegen boerderij.

Jozef van Wissem
De hedendaagse specialist op Renaissance-luit Jozef van Wissem weet middeleeuwse klanken te transformeren naar een 21ste-eeuws idioom. Zijn muzikale odyssee is altijd een natuurlijke evolutie geweest. Hij begon als klassiek gitarist, maar kwam via omwegen bij de luit terecht. Van Wissem geeft de luit een tweede leven.

MV & EE
Psychedelische en bluesy folk van het duo Matthew Valentine en Erika Elder. Worden beschouwd als een van de grondleggers van de freak - folkbeweging. Improvisatie staat centraal en blues en folk strijden om voorrang. Het zijn muzikanten voor wie psychedelica een levenshouding is. Twee artistieke neo hippie, hij is beeldend kunstenaar en zij grafisch ontwerper. Ze geven alleen iets om hun instrumenten en platenkollektie, willen totale vrijheid, met nadruk op de ‘do it yourself’ houding en improvisatie is voor hun vooral synoniem aan onbelemmerd musiceren. Op hun eigen zeer obscure label Child Of Microtones brachten ze van hun psychedelische impro folk al meer dan 30 cdr’s uit en vele cd’s en lp’s volgden op labels als Dicristina, Ecstatic Peace!, Eclipse en Time-Lag Records.

ROCKCIRCUS 1972

Zo had het moeten worden:
Tweede pinksterdag, 22 mei a.s. zal het met bloemen versierde Olympisch Stadion in Amsterdam het terrein zijn waar "THE AMSTERDAM ROCK CIRCUS 1972" wordt gehouden.
Een fantastisch popspektakel, in het leven geroepen door Muziekkrant OOR.

Een totaalshow van maar liefst twaalf uur, met uitstekende popgroepen, circus acts, can-can danseressen en tal van onverwachte gebeurtenissen.

Wie verlangt er niet allang weer naar iets opwindends? Zo'n gebeurtenis waarover je nog maandenlang blijft praten?
Je hoeft maar de naam "Kralingen" uit te spreken en iedereen weet dat je het over het Holland Pop Festival hebt en niet over dat stukje groen in de buurt van Rotterdam.
Nou willen wij beslist géén tweede Kralingen, want dat is geweest en dat moet je niet proberen te re-kreëeren.
Er moet iets nieuws komen, een totale verrassing, iets unieks. Een show met variété en circus en pop.
Een Rock circus. Waarbij je niet alleen naar voortreffelijke muziek kunt luisteren, maar je ook de stuipen zult kunnen lachen om onverwachte grollen en gillers.
Kortom "het hooggeëerd publiek" krijgt een non-stop show van een dag voorgeschoteld.
Zonder zich ook maar één minuut te kunnen vervelen.

Daverend Programma
Dankzij de enorme ervaring op dit gebied van organisator Berry Visser (Mojo-Delft) en zijn fantasie voor ongebruikelijke toestanden, zal "THE AMSTERDAM ROCK CIRCUS 1972" een onvergetelijke happening worden.
Want welke acts komen er? 
De Pink Floyd, die voor een fenomenale afsluiter van het Holland Pop Festival in Kralingen zorgde en vorig jaar nog 50.000 mensen naar het Amsterdamse Bos trok. 
Ze treden op van 21:00-23:00 uur, met een eigen lichtshow met op- en neergaande torens en rondom-stereogeluid. 
The New Riders Of The Purple Sage, een uit de Grateful Dead voortgekomen groep, met als stuwende en helpende vriend Jerry Garcia.
De fabelachtige drummer Buddy Miles (uit Hendrix' Band of Gypsies), die misschien Carlos Santana meeneemt.
Verder om er maar een paar te noemen; folksinger Tom Paxton; bluesman Memphis Slim; Dr. John The Nighttripper, zal het festival rond 24:00 uur afsluiten; Spencer Davis met Sneaky Pete en Gene Clark, dé vertolker van ingetogen droefenis. (Aloha's pollwinner 1971).
Ooit zanger bij The Byrds, maakte hij zich daarna zeer verdienstelijk in de formatie Dillard & Clark en gooide hoge ogen met zijn soloalbum "White Light".
Naar verluidt komt hij met een nieuwe groep.

Ook dichter-zanger Donovan zal optreden.
Zoals ook in Kralingen het geval was, zal het Drugteam een oogje in het zeil houden onder leiding van Koos Zwart.
Men heeft in Rotterdam en het Vondelpark al ervaring opgedaan en ook nu wordt onder meer gebruik gemaakt van gestencilde informatie om te trachten bezoekers voor onplezierige ervaringen te behoeden.






















Zo werd het:
22 mei, 2e Pinksterdag 1972 hebben we het Amsterdam Rock Circus, in het Olympisch Stadion in Amsterdam bezocht.
Het festival trok nog geen 10.000 bezoekers, terwijl er zo'n 63.000 in het stadion konden.
Een bittere tegenvaller voor het impresariaat Mojo en het muziekblad Oor, die het evenement hadden georganiseerd.
Het is de vraag of men uit de kosten komt.
Vermoedelijk zal er sprake zijn van een verlies, want Mojo's Berry Visser verklaarde enkele weken geleden nog dat hij met ongeveer 30.000 bezoekers quitte kon spelen.
De grote trekker voor het publiek was Pink Floyd, maar dat gold niet voor ons.
Pink Floyd speelde in die tijd zo vaak in Nederland dat ik ze in ieder geval al een keer of vier gezien had, en de optredens werden in mijn ogen steeds saaier.
Naar Sneaky Pete was ik wel nieuwsgierig, zijn optreden in het Concertgebouw in november 1970 was mij prima bijgebleven, een magistraal optreden gaf hij toen als steelgitarist van The Flying Burrito Brothers.
Het was een prachtige dag, alleen het grasveld was gevuld, en we zaten in de volle zon.
Van de optredens is mij weinig bijgebleven, uiteindelijk een saaie bedoening.
Op de aankondiging stond ook vermeldt dat het Nederlandse debuut van Gene Clark zou plaatsvinden, voor ons genoeg reden om op het festival te verschijnen.
Uiteindelijk mocht Gene Clark de VS niet verlaten, omdat hij een belastingschuld zou hebben, maar toen was het al te laat om af te zeggen.
Het festival bleek achteraf een, redelijk vrolijke, zij het wat slappe aangelegenheid.
De optredende groepen waren slechts bij uitzondering in staat de bezoekers tot een redelijke mate van opwinding te brengen.
The New Riders Of The Purple Sage lukte dat ais eerste: een Californische formatie, tweede op de ranglijst, die het ontstaan mede te danken heeft aan de Grateful Dead.
De heren presenteerden een energiek stuk country-rock, waarin vooral de Canadese steel-gitarist Buddy Cage een zeer opvallende rol vertolkte.
De Amerikaanse folksinger Tom Paxton wist, evenmin als de vaderlandse formatie CCC Inc. die om 12:00 uur precies de spits afbeet, meer dan een bescheiden hoeveelheid plichtmatige emoties los te weken.
Donovan, die in zijn dooie eentje optrad, en niet met een nieuwe begeleidingsgroep, had meer succes.
Zijn repertoire: een acceptabele mix van oude en recentere hits, zoals Catch The Wind, Hurdy Gurdy Man, Mellow Yellow, Colours en Try For The Sun.
Pink Floyd bracht een sterk stuk muziek ten gehore.
De nieuwe lightshow van de Floyd bestond niet alleen uit gecompliceerde spots, maar ook uit vuur, rook en vuurwerk.
Erg mooi en af en toe op het kitscherige af.
Na precies anderhalf uur - beloofd was twee uur - vertrokken de heren.
Dr. John deed daarna ook nog zijn best, maar inmiddels was een groot deel van het publiek a1 vertrokken.
De aangekondigde 'circusacts' bleven voor het grootste deel ook achterwege, evenals de videoschermen.
Tot dat laatste had Mojo besloten toen a1 duidelijk werd hoe weinig bezoekers er zouden komen, om zo althans enige kosten te besparen.
Uiteindelijk bleek dat Carlos Santana niet met Buddy Miles meekwam, Memphis Slim en Pacific Gas & Electric schitterden eveneens door afwezigheid.
Van can-can danseressen en andere attracties viel weinig te bespeuren, afgezien van twee verdwaalde clowns en een vuurvreter.


























Setlist Pink Floyd:
1. Atom Heart Mother 15:37
2. One Of These Days 7:13
3. Careful With That Axe, Eugene 12:05
4. Echoes 20:46;
5. Saucerful Of Secrets 11:54.

Bandleden:
David Gilmour;
Rick Wright
Nick Mason
Roger Waters
Gerard Davelaar

Ja, dat was me wat dat Amsterdam Rock Circus.
Het meest daarvan is me inderdaad de teleurstelling bijgebleven dat Gene Clark niet kwam, want dat was toch DE aanleiding om kaarten te kopen.
Een tweede grote tegenvaller was het optreden van Spencer Davis met Sneaky Pete in de gelederen.
Belabberd optreden in mijn herinnering.
Ik moet nog ergens een cassette hebben met (ik denk door jou) zelfgemaakte opnames.
Het was in de tijd dat net daarvoor of daarna er ook een LP uitkwam van Spencer Davis met Sneaky Pete; een mislukte combinatie
Donovan kan ik me wel herinneren, maar er is me niet bijgebleven of ik dat nou goed vond of niet (ik was toch al nooit zo'n Donovan fan; op een paar dingen na).
Tom Paxton kan ik me werkelijk niet herinneren.
Wel Billy Cox, maar dan vooral omdat die drummer bij Jimi Hendrix was geweest.
Zijn optreden vond ik maar niks; teveel herrie en gedoe.













Het schijnt dat ook CCC INC. en The New Riders of the Purple Sage optraden?
CCC weet ik echt niet meer, en NRPS hangt me vaag iets van bij.
Kortom allemaal niet erg enerverend.

Voor wat betreft de aanwezigen waren dat van de "bekenden" alleen jij, Fien en ik.
We zaten op het veld, en het was een zonovergoten dag waarbij het natuurlijk onmogelijk was om ergens in de schaduw te zitten.
Ik had de volgende dag dan ook een knalrood verbrande kop.
Dat herinner ik me beter dan het evenement zelf en de muziek.
Frits Davelaar


Colour photos by Klaus Loffhagen