Een paar dingen weet ik nog, hoewel ik maar een paar jaar oud was.
Vanuit Leeuwarden moesten we een keer met een houten goederentrein naar Harlingen, gewoon staan in zo'n rijdende keet. De boot naar Vlieland ging maar tot halverwege de Waddenzee, daar moesten we overstappen op een kleiner schip.
De steiger bij Vlieland stond op houten palen, met vlonders eroverheen.
Mijnheer Glas, van het hotel waar wij verbleven, stond ons op te wachten.
Onze kamer was niet al te groot, en ik moest vroeg naar bed. In het hotel rook het naar kippensoep en gekookte eieren. Ook had ik een Duits vriendje, die Jürgen heette, maar dat verstond ik niet, ik noemde hem 'Jurken'. We hebben samen meegedaan aan een wedstrijdje koekhappen, ik weet nog dat ik niet zo gecharmeerd was van de blinddoek.
Het Noordzee strand was immens groot, zeker voor zo'n klein kereltje. Bij Pa achterop de fiets, naar het strand om in een verroest scheepswrak te kijken, wat jaren geleden aangespoeld was. En schuilen tegen de regen ergens onder een afdakje bij de heidevelden. Ook herinner ik mij nog dat ik in mijn 'zondagse' grijze prikbroek op de waddendijk liep, en niet naar beneden durfde om naar schelpen te zoeken..Er was ook een meer op het eiland waar goudvissen inzaten, en dat waren er niet een paar, maar heel veel, je zag ze duidelijk zwemmen in het water.
Pas eind jaren negentig ben ik voor de eerste keer weer teruggeweest, toen ik een 'weekend Vlieland' voor mijn verjaardag kreeg. We hebben toen het hele eiland weer verkend. Nog steeds kom ik er graag, ook omdat vrijwel alle Hollandse landschappen op Vlieland voorkomen, uniek op zo'n kleine oppervlakte (zo'n veertig vierkante kilometer). Het eiland is in mijn beleving niet veel veranderd, het dorp is natuurlijk veel drukker geworden, maar daarbuiten is het nog rustig. De Vliehors 'de Sahara van het noorden' is mijn favoriete gebied, samen met Kroon's polders, waar zich een aantal hoogwatervluchtplaatsen voor wadvogels bevinden en waar ook orchideeën en parnassia is te vinden. Vlakbij de polder bevindt zich de enige kwelder op Vlieland: de Posthuiskwelder. In de winter grazen de IJslandse paarden hier. In de natste en zoutste plaatsen komt de eetbare zeegroente zeekraal voor.
