In 1975 zijn wij met een grote groep op vakantie geweest naar Tsjechoslowakije. Toen nog onderdeel van de communistische wereld.
Wie zijn er allemaal meegegaan?
Bas, Ellen en Caspar, Rob, Eva, Marjan en Mariska, Kees en Carien, Leo Brederveld, Jan en Marijke, Frits, Fien en Gerard.
In een kolonne gingen wij op weg. Onze eend mocht voorop, dan wisten we hoe hard we konden. We haalden de grens niet in een dag, dus we hebben in de buurt van München gekampeerd, om de volgende dag door te rijden naar de grens. De formaliteiten namen een flinke tijd in beslag, maar we konden redelijk snel al weer verder. Het grensgebied moesten we binnen een bepaalde tijd afleggen, het zal toch al gauw zo'n tien kilometer zijn, van wachttoren grens, tot wachttoren einde grens.
Ons einddoel was Mlada Boleslav, ergens in het noorden. Een plaats waar de autoindustrie een belangrijke werkgever was. De winkels waren dun gezaaid en vrijwel leeg.
Op de camping stonden veel Oostduitse toeristen, die onder de indruk waren van de vering van onze 2CV. Verder gaven ze hoog op van de zegeningen van hun ideale maatschappij, waarom kwamen we ook niet naar het Oosten eigenlijk?.
Op de foto's zien we weinig aktiviteit, maar we zijn wel degelijk naar Praag geweest, waar we de 2CV parkeerden op een plaats waar dat absoluut niet toegestaan was. Natuurlijk vonden wij bij terugkomst een bon onder de ruitenwisser, dat we ons bij het dichtstbijzijnde politiebureau moesten melden. We spraken af dat we uitsluitend Engels zouden spreken en geen Duits, om de communicatie met de Hermandad wat ingewikkelder te maken.
Na lang wachten in zo'n typische troosteloze oosteuropese ruimte, met een snikkend omaatje op en hardhouten bank, werden we ondervraagd door een indrukwekkende pet. We begrepen nog wel dat we onze paspoorten moesten laten zien, maar voor de rest hield het echt op. Na een aantal vruchteloze pogingen werd de bon verscheurd en werden we naar buiten gewuifd.
Achter de camping was een boomgaard, waar veel kersenbomen stonden. Op een gegeven moment zijn wij ze gaan plukken, emmers vol. Ondertussen werd er zo nu en dan een kersje opgegeten natuurlijk. Toen we een half afgebeten kers wat nauwkeuriger bekeken, zagen wij dat er een grote witte larf inzat. Toen we de andere kersen onderzochten bleek dat vrijwel alle kersen hier last van hadden. Dat was dus een gratis proteïneshot voor de tussendoor eters!
In Praag hebben we een dag rondgelopen, 's avond hadden we aardige trek en bezochten een restaurant, waar de bediening voornamelijk bestond uit 'nors kijken aan de zijlijn'. Er werden een aantal blikjes spinazie opengemaakt, en de dames wilden natuurlijkt borscht als voorafje. Alles was zo opgegeten, en we besloten om een tweede keer te bestellen. Dat viel niet in zulke goede aarde bij de bediening, maar er werd uiteindelijk toch uitgeserveerd.
Ook hebben we een oude mijn bezocht in het plaatsje Kutna Hora. Het was een lange wandeling door een groot aantal nauwe en donkere tunnels. Iedereen was blij dat we er ongeschonden weer uitkwamen.
Na de vakantie in Tsjechoslowakije ging ieder zijns weegs, Frits, Fien en Gerard reden door Frankrijk, naar Calais, waar een oversteek gemaakt werd naar Engeland. We kwamen terecht op een camping in Brighton. Helaas werd de 2CV total loss gereden op een kruispunt, zodat we met het openbaar vervoer terug moesten. Lokaal treintje naar Dover, oversteek, lokaal treintje naar Parijs, overstappen op een lokaal treintje naar Brussel, waar we maar een hotel opzochten, om de volgende dag weer door te reizen.
